یک جهان رنگارنگ/ نگاهی به مستند «دفک»

به گزارش روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، «دفک» فیلمی ساده اما جذاب است، فیلمساز یک خانواده به ظاهر معمولی اما متفاوت را در گوشه‌ای از ایران یافته که به شکلی خیره‌کننده هنرمند و اهل نقاشی هستند. فیلمساز پای صحبت‌های آنها نشسته و زندگی سختشان را روایت کرده است. «دفک» همنشینی اندوه و شیرینی زندگی، زیبایی و تلخی را به نمایش می‌گذارد و لحظاتی متاثرکننده از زندگی راوی (فرزند اول خانواده منوچهر) و بقیه را به تصویر می‌کشد. تماشاگر از لحظه ورود، گویی به خواسته فیلمساز و به احترام خانواده، در حیاط می ماند. (دوربین در حیاط است و اعضای خانواده در کارگاه با فیلمساز صحبت می‌کنند) اما برای گفتگو با مادر به داخل اتاق می رود. شاید راز هنرمند شدن همه فرزندان، وجود این مادر باشد، زنی ساده و روستایی که اهل زندگیست و رازهای هنرمندانه زیستن را می داند.

«دفک» در روندی بدون تصنع و اغراق، با شخصیت هایش همراه می شود، چالش ها و گذشته آنها را روایت می کند و مانند منوچهر امیدوار است فرصت برگزاری نمایشگاه فراهم شود. پایان فیلم، واقعی و خوش است. تماشاگر که همراه منوچهر، مادر و برادرها غصه خورده و انتظار کشیده است با پایان فیلم نفس راحتی می کشد. بهنام بیرم‌وند در این مستند که در هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» نمایش داشته و این روزها در فیلیمو در دسترس است، با نزدیک شدن به آداب و روحیات مردم بخشی از ایران، یک ویژگی مهم زنان ایرانی در طول تاریخ را به یادمان می‌آورد. زنانی امیدوار، مستحکم و موثر که شاید شبیه زنان شهری، تحصیل نکرده و شغلی بیرون از خانه ندارند اما حکمتی درونی دارند و رازهای زندگی را می شناسند. «مادر» در «دفک» ستون، حامی و خالق است. یک امتیاز برای بسیاری از زنانی که اغلب دوربین‌ها آنها را نمی شناسند اما مستند «دفک» این فرصت را فراهم کرده تا شناخته و تحسین شوند.

بهنام بیرم‌وند در این مستند نیمه بلند، نشان می‌دهد که به عنوان کارگردان قدرت همراه کردن تماشاگر با خود را دارد، این بزرگترین مهارت او در این فیلم است. همراهی با شخصیت‌های واقعی و فرصت دادن به آنها تا به خوبی و با صداقت از خودشان بگویند (یکی از برادرها اعتراف می‌کند در کودکی حیوان آزاری می‌کرده و حالا پشیمان است) فضایی دیدنی در فیلم خلق کرده است. یکی از جذابیت‌های سینمای مستند، نمایش زندگی ساده است، در تقابل با سینمای داستانی و سریال‌های شبکه نمایش خانگی که زندگی پرزرق و برق و غیرواقعی را ترویج می‌کنند، سینمای مستند عظمت زندگی و انسان‌های به ظااهر ساده را به تصویر می‌کشد و از این طریق تماشاگرش را مرعوب می‌کند. «دفک» با این ویژگی به فیلمی دوست داشتنی تبدیل شده است.

منبع: خبرگزاری برنا