مهرداد اسکویی: مکانی را به نام منوچهر طیاب نامگذاری کنیم

مهرداد اسکویی در یادداشتی که به صورت اختصاصی در اختیار روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی قرار داده، نوشته است: «در یک ماه اخیر دو عزیز که استاد من و از ستون‌های سینمای مستند ایران بودند را از دست دادم. درباره‌ی خسرو سینایی و جایگاهش بسیار گفتیم و نوشتیم. رفتن منوچهر طیاب انسانی بسیار فرهیخته، ذاتا آموزگار، پژوهشگر و عمیق باعث تاثر فراوان من شد. از دوران جوانی نقد می‌نوشت، سینما را به خوبی می‌شناخت و می‌دانست با چه ابزاری در راستای چه چیزی کار کند. به وین رفت، آنجا با خسرو سینایی آشنا شد. عشق به سرزمین مادری باعث بازگشت او به ایران شد و وجب به وجب این مملکت را دید، خواند، فیلم ساخت و عکاسی کرد.

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: فیلم‌های او امروزه مهم‌ترین اسناد درباره اتفاقات بزرگ تاریخی، جغرافیایی، فرهنگی و هنری ایران هستند. منوچهر طیاب از زاگرس، دماوند، دریای پارس، هنر و هنرمندان، مراسم آئینی و فضاهای مردم‌نگاری گفت. وسعت دانش و تلاش‌های عمیق علمی- پژوهشی او از طیاب، یک چهره بسیار متفاوت در عرصه سینمای مستند و فرهنگ ایرانی ساخت. او یکی از چهره‌های مهم فرهنگ مدرن ایران و ستون‌های مهم فرهنگی ما بود. متاسفانه خیلی امیدوار نیستم که نسل من و نسل‌های بعدی بتوانند جایگزینی برای جای خالی منوچهر طیاب و خسرو سینایی باشند؛ به این دلیل که آنها از خودشان نمی‌گفتند ‌و به دنبال نشان دادن خودشان نبودند. از سینما و ایران و مردم می‌گفتند.

منوچهر طیاب همیشه در حال سفر و پژوهش در ایران بود و سال‌ها در فرهنگستان هنر ایران زیر نظر ایشان تلمذ می‌کردم و ایشان بزرگ ما بود. در یکی از فیلم‌هایش نریشن خواندم و بسیار از هم‌صحبتی با ایشان با توجه به آگاهی‌ای که داشتند، لذت می‌بردم. مدت‌ها می‌توانست درباره یک مکان تاریخی با ذکر منابع صحبت کند. او به اندازه چند انسان هنر و فرهنگ خلق کرد و من به عنوان یک مستندساز داغدار از دست دادن یکی از مهم‌ترین انسان‌های سینمای مستند و حوزه فرهنگ هستم. مگر چند انسان شبیه به او در حوزه سینمای مستند داریم جز ایرج افشار، منوچهر ستوده و دکتر فکوری که تولید علم کرده و آثار زیادی را در حوزه مستند خلق کردند. آنها قربانی‌های زیادی در زندگی شخصی دادند تا این فیلم‌ها تولید شوند. طیاب برای عشق‌اش به ایران ‌و سینمای مستند کار کرد و مگر چند نفر مشابه او داریم.

از مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تشکر می‌کنم که به منوچهر طیاب احترام گذاشت و برای او بزرگداشت برگزار کرد. او را به عنوان داور چند دوره به سینماحقیقت دعوت کرد و از او به عنوان مدرس استفاده کرد. مرکز گسترش در این سال‌ها قدر طیاب را دانست اما این کافی نیست. در کشور و مرکز گسترش و یا هر خانه فرهنگی باید جا یا بخشی به نام طیاب نامگذاری شود. به عنوان یک مستندساز و عکاس از تمامی مسوولانی که در سیاستگذاری فرهنگی کلان کشور دستی دارند خواهش می‌کنم جایی را در شأن منوچهر طیاب به نام او نامگذاری کند. او نیازی به این نامگذاری‌ها ندارد اما ما نیاز داریم نام او را به عنوان مشعل دانایی در جای جای کشور ببینیم تا یاد بگیریم به کدام سمت حرکت کنیم.»