درباره مستند «تکیه دولت»/ زنده کردن خاطرات از دست رفته

به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، محمداحسان مفیدی:  وقتی تجددخواهی پهلوی در سال 1325 دستور داد آنچه از بزرگترین نمایشخانه تمام اعصار ایران به جامانده بود را تخریب کنند، نه تنها آیندگان را از دیدن یک بنای معظم محروم کرد، بلکه جایگاه قریب به هشتاد سال فرهنگ و هنر خاص ایرانی را از صحنه‌ روزگار برداشت. تکیه دولت، نه فقط یک تماشاخانه‌ آئینی، بلکه شاهدی بر مهمترین رخدادها از عهد ناصری به این سو بود؛ از فرمان قتل ناصر الدین شاه و مجلس ترحیم مظفر الدین شاه تا برپایی مجلس موسسان و آغاز عصر پهلوی و غیره.

 

علیرضا قاسم‌خان، پژوهشگر و کارگردان باسابقه، مستند نیمه بلند «تکیه دولت» را با بهره بردن از هرآنچه درباره‌ی این بنای تاریخی که یکی از نمادهای تهران ناصری است، ساخته. عکس‌ها، نقشه‌ها، نامه‌ها و دستخط‌ها و حتی چند فریم باقی مانده از مظفر الدین شاه در کنار پویانمایی از بنا، جامع‌ترین اطلاعات را درباره متن و زیرمتن تکیه‌ی همایونی دولت به مخاطب ارائه می‌دهند.



اندکی شخصیت‌‌پردازی موقع نقل قول‌ها در گفتار متن و استفاده‌ی خوب و بجا از موسیقی آرشیوی باعث شده تا اثر از یکنواختی فاصله بگیرد و مخاطب را پای خود نگاه دارد. آنچه مهم است اینکه، پرداختن به میراث فرهنگی به نحو درخور و شایسته‌ موضوع، یکی از اهداف مستندسازی است، چه اینکه این میراث دیگر پیش چشمان ما نیست و ما به واسطه‌ همین تصاویر است که یاد آنچه داشته‌ایم را در دل زنده نگه می‌داریم. یاد تکیه دولت را ...