ایرانی جذاب/ «پسر دلفینی» چگونه یک فیلم پرفروش شد؟
«پسر دلفینی» با استفاده درست از کلیشه‌های سینمای انیمیشن، به نمونه‌ای جذاب و پرفروش تبدیل شده است.
به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، انیمیشن «پسر دلفینی»، (محمد خیراندیش) در ادامه جریان تولید فیلم بلند انیمیشن در ایران ساخته شده و نسبت به نمونه‌های مشابه، در استفاده از کلیشه‌های مرسوم این نوع آثار موفق تر است. فیلم، قصه‌ای آشنا و تقریبا شبیه پسر جنگل دارد. این بار پسر کوچک دور افتاده از مادر، زیر آب و کنار دلفین‌ها بزرگ شده و یک رویداد او را به خشکی و خارج از آب می‌رساند. «پسر دلفینی» بعد از اکران در روسیه، از ۹ شهریور ۱۴۰۱ پس از وقفه دوساله به خاطر کرونا در سینماهای ایران اکران شد.درباره تهیه کننده فیلم و بودجه آن بحث و نظر بسیار بوده، پیشتر عنوان می شد سازمان اوج و مرکز گسترش «پسر دلفینی» را ساخته‌اند، اما فیلم با بودجه 13 میلیارد تومانی در بخش خصوصی ساخته شده است. این انیمیشن قبل از نمایش در ایران در کشور روسیه ۱۰۰ میلیون روبل معادل ۱٬۷ میلیون دلار فروش داشته و دومین رتبه فروش در روسیه را به دست آورده است.
فیلم قصه اش را درست روایت می‌کند و اگر چه در یک سوم پایانی ملال انگیز می‌شود، اما برای مخاطب کودک تا انتها جذاب است. فیلم، اشاره‌های مضمونی و میهنی‌اش را به خوبی با قصه و درونمایه پیوند می‌زند و سعی دارد بدون آنکه گل درشت و شعاری شود، تا پایان به قواعد بازی پایبند باشد.
«پسر دلفینی»، استفاده درستی از موسیقی، ترانه و عنصر خیال‌پردازی کرده و از این جهت، یک انیمیشن تماشایی شده است. ترانه ها و اجرای علیرضا طلیسچی، به فیلم حس و حال و انرژی خاصی داده است. بر خلاف فیلم «تهران 1500» که با استفاده از ستاره‌های سینما (مهران مدیری و هدیه تهرانی) می‌خواست مخاطب جذب کند و وامدار سینمای داستانی بود، «پسر دلفینی» قائم به ذات و متکی به استعدادهای حوزه پویانمایی در ایران است. استعدادهایی که به دلیل پرهزینه بودن این هنر- صنعت نمی‌توانند به اندازه سینمای داستانی در جلب مخاطب موفق باشند و سال‌هاست در حاشیه سینمای ایران فعالیت می‌کنند.
منبع: روزنامه سازندگی
