درباره مستند کوتاه «یک قایق روی دریا»/ اینجا چراغی روشن است

به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، محمداحسان مفیدی کیا: هرچند 9 دقیقه از ابتدای فیلم 30 دقیقه‌ای طول می‌کشد تا قدم به قدم همراه مرد جوان بیاییم و او دم در کانکسش بسم الله بگوید و ما بدانیم که معلم یک کلاس فلزی در روستایی دورافتاده است، باز هم داستان یک مدرسه‌ چند مترمربعی با 4 دانش آموز دختر، پای دیدن اثر نگه‌مان می‌دارد. بچه‌ها بعد از اینکه درسشان را خواندند به نوبت می‌نشینند جلوی دوربین مستندساز و به سوال‌های او، پاسخ‌هایی می‌دهند که انتظارش نمی‌رود: «آره، گرانی است، اینجا هم سرد است» و چه و چه ولی «من خارج نمی‌روم، چون ایران را دوست دارم»، سرآخر هم، نوبت آقای معلم است که بنشیند و از آرزوهای دانش آموزانش بگوید.
 

آرمان قلی پور دشتکی برای گفتن از رنج و سختی گذشتن از رودخانه‌ای سرد در محیط برفی برای معلم روستا و اهالی هیچ عجله‌ای ندارد. مسئله ساده است، دوری فراموشی می‌آورد، و انگار اینجا دورافتاده‌ترین و فراموش‌شده‌ترین مدرسه‌ دنیاست.
 

فیلم همانقدر ساده و سرراست است که دختر بچه‌های کلاس 4 نفره‌ روستایی در چهارمحال بختیاری، آرزوها هم همانقدر کودکانه و معصوم‌اند که قایق‌های کاغذی‌شان و قناعتشان همانقدر بسیط است که برکه‌ی کنار مدرسه را دریا بدانند و یک به یک قایق‌هایشان را به آن دریا بسپارند. البته از دید منِ مخاطب آنچه در نهایتِ این مظلومیت و معصومیت باقی می‌ماند، امیدی است که در چشمان دانش‌آموزان و عزم و جدیتی که در قدم‌های معلمشان باقی است.
 

مستند «یک قایق روی دریا» ساخته‌ آقای قلی پور، پیش از این منتخب بخش رقابتی کوتاه چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند دی. ام. زد. کره جنوبی شده و به بخش کودکان جشنواره ترنتو  ایتالیا نیز راه یافته است. این مستند، جایزه بهترین مستند کوتاه بخش بین‌الملل شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» را دریافت کرد.