پرونده ورود خونهای آلوده به ایران/ نگاهی به مستند «قویدل»
مستند قویدل (تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی) به معرفی و بازشناسی یکی از متفاوتترین، شریفترین و پرتلاشترین چهرههای معاصر جامعه ایرانی پرداخته است.
به گزارش روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، محمد تقیزاده، مستند قویدل ساخته علی فراهانی صدر در حالی در جشنواره مستند امسال عنوان بهترین فیلم را کسب کرد که از ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، هنری و حتی اقتصادی قابل بحث است و درکنار معایب زیاد، نقدهای مهمی بدان وارد است.
نخستین نکته مثبت قویدل و مستندهایی از این حیث، رویکردی است که فیلمساز به سینمای مستند داشته و قابل تسری به موضوعات مختلف اجتماعی سیاسی اقتصادی جامعه است. علی فراهانی در قویدل از ظرفیت مستند نه فقط برای سرگرمی و اگاهیبخشی بلکه به جهت مطالبهگری و تغییر استفاده کرده است. نگاهی که به نظر در زمانه کنونی و با توجه به مشکلات عدیده اجتماعی اقتصادی در کشور لازم و قابل توجه است؛ نگاه استراتژیک به سینمای مستند.
در وهله بعد، مستند قویدل به معرفی و بازشناسی یکی از متفاوتترین، شریفترین و پرتلاشترین چهرههای معاصر جامعه ایرانی پرداخته است. در فیلم به خوبی شاهد تلاشها و دغدغهمندیهای احمد قوی دل به عنوان یکی از مسئولین صنفی هموفیلی در ایران هستیم. فیلم روایتگر مسیر پر فراز و فرود اما مصمم و امیدوارانه قویدل در احقاق حق پرونده ورود خونهای آلوده به ایران است.
بعد دیگر فیلم به موضوع خونهای آلوده مربوط است. پرونده خونهای آلوده فرانسوی به ایران، به زغم فیلمساز و پژوهشگران این فیلم از جمله مهمترین پروندههای قضایی تاریخ معاصر ایران است که به موضوع ورود خونهای آلوده به ایران از سوی کشور فرانسه اشاره دارد و فیلم سعی دارد در حین معرفی احمد قوی دل، این پرونده مهم را از زبان او روایت کند تا جاییکه در برخی اوقات داستان احمد قویدل و خونهای آلوده در هم تنیده و برخی اوقات یکی بر دیگری میچربد تا مخاطب از دو جهت همراه و سمپات با مستند شود: نخست تلاشهای مدیر کانون هموفیلی ایران برای احقاق حق بیماران و دوم، موضوع و چند و چون داروهای آلوده فرانسوی که از ب بسمالله تا نون پایان آن در این مستند به تماشاگر معرفی و تبیین میشود.
نقدی که شاید بتوان متوجه فیلم علی فراهانی صدر دانست عدم انسجام و تعادل بر قرار نکردن میان زندگی شخصی و خانوادگی احمد قویدل است به نحوی که فیلم لحظاتی به طور ویژه درگیر زندگی فردی احمد میشود و درمقابل درجاهایی به طور کامل پرونده اجتماعی داروها را پیگیری میکند. ناگفته نماند که تراز نشدن روایت در اینگونه مستندها که قرار است زندگی فردی و کاری یک چهره را به تصویر درآوردند، مشکل رایجی در مستندهای سینمایی ایرانی است که یا به سمت مستند پرتره میروند و زیادی شخصی و عاطفی و خانوادگی میشوند و یا آنقدر غرق پروندهها و موضوعات پیچیده و سیاسی اجتماعی میشوند که به کلی پرداخت شخصیت اصلی را فراموش میکنند.
منبع: سینمااعتماد
