نگاهی به مستند «آقا نعمت»/ از ناامیدی تا امید
«آقا نعمت» به کارگردانی علی تک روستا پروژه‌ای دشوار، متفاوت و قابل توجه در سینمای مستند است.
به گزارش روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، ستاره سینما: سینمای مستند ایران به فیلم‌هایی مانند ساخته علی تک‌روستا بیش از گذشته نیاز دارد. مستندهای انگیزشی که می‌تواند در این روزگار سخت امیدبخشی برای نسل جوان باشد. مستندساز در کنار انگیزه و امید به سراغ یکی از جاذبه‌های خاص ایران رفته، قله دماوند و رکورد فتح آن در بیست‌‌وهفت ساعت آن هم در زمستان توسط نعمت‌الله یزدانی. ژاپنی‌ها به هر بهانه‌ای به کوه فوجی خود می‌نازند و ما از دماوند، دیو سپید پای در بند ملک‌الشعرای بهار غافل مانده‌ایم.
فیلمساز به خوبی توانسته در پایان فیلم یک نقطه عطف و تعلیق با بی‌خبری از آقانعمت در فرود به جان‌پناه پس از فتح قله ایجاد کند. تصویربرداری در شرایط سخت و رئال یکی از مولفه‌های موفق مستند آقانعمت است. دوربین در خدمت روایت و انتقال حس و واقعیت در سینما واقعیت است.
شروع خوب فیلم با ناامیدی آقانعمت ناشی از مرگ پدر و مادر، ورشکستگی، طلاق همسر و پرداخت مهریه مقدمه‌سازی معرفی شخصیت و شناسنامه او به امید و رسیدن به هدف با فتح دماوند و رکوردشکنی ختم می‌شود تا شناخت فیلمساز نسبت به درام در مستند را نشان دهد.
«آقا نعمت» به کارگردانی علی تک روستا و تهیه‌کنندگی مریم نقیبی در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» روی پرده رفت و یکی از پرمخاطب‌ترین فیلم‌های این دوره بود.