«یکی بود، هنوزم هست» متقاضی «سینماحقیقت»/ تحسین «پورزال»
«یکی بود، هنوزم هست» ساخته مریم خدایی با موضوع اهدای عضو برای حضور در نوزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» آماده می‌شود.
به گزارش روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، مریم خدایی کارگردان درباره پروژه‌ای که مشغول آن است، توضیح داد: در حال حاضر تازه‌ترین مستندم با عنوان «یکی بود، هنوزم هست» را به پایان رسانده‌ام که برای ارسال به جشنواره‌ها در حال آماده‌سازی است.
وی ادامه داد: این فیلم به موضوع اهدای عضو می‌پردازد و تلاش دارد علاوه بر روایت زندگی امیرمحمد سلگی، گیرنده قلب، به نقش ارزشمند انجمن اهدای عضو ایرانیان نیز بپردازد. هدف من این بود که فراتر از بُعد پزشکی، جنبه‌های انسانی و اجتماعی فرهنگ اهدای عضو را نشان دهم و بر اهمیت این فرهنگ در نجات جان انسان‌ها تأکید کنم.
این مستندساز درباره پروژه دیگر خود مطرح کرد: در کنار این پروژه، در حال تحقیق و پژوهش و نگارش مستندی دیگر هستم که به حوزه میراث فرهنگی و ضرورت حفظ و صیانت از میراث ملی ایران اختصاص دارد. باور دارم که میراث فرهنگی شناسنامه و هویت جمعی ماست و توجه به آن، به معنای حفظ ریشه‌ها و آینده‌مان است. همیشه فکر می‌کنم میراث فرهنگی تنها یادگار گذشته نیست، بلکه پلی است به سوی آینده و چیزی است که باید با عشق و دلسوزی از آن پاسداری کنیم.
خدایی درباره حضور در جشنواره سینماحقیقت بیان کرد: مستند تازه‌ام با تهیه‌کنندگی آقای مهدی طالبانی و همراهی انجمن اهدای عضو ایرانیان در مراحل پایانی کار است و به امید خدا برای جشنواره سینماحقیقت امسال آماده خواهد شد. خوشحالم که با حمایت این عزیزان، فرصتی ایجاد شد که دغدغه درونی و فرصت حضور در جشنواره امسال برایم فراهم شده است. امیدوارم اقبال داشته باشد و دیده شود.
این هنرمند در بخش دیگری از صحبت‌های خود پیرامون اوضاع و احوال سینمای مستند توضیح داد: به نظر من سینمای مستند در ایران روزبه‌روز در حال رشد و تکامل است. با وجود محدودیت‌ها و چالش‌هایی مثل بودجه محدود و فرصت کم برای دیده شدن، سطح کیفی آثار و تنوع موضوعات اجتماعی، فرهنگی و انسانی به شکل قابل توجهی در حال افزایش است.
وی افزود: جشنواره‌ها و پلتفرم‌های تازه به مستندها امکان دیده شدن می‌دهند و این باعث می‌شود خلاقیت و شور برای روایت حقیقت همچنان زنده بماند و خلاقیت و تنوع در روایت‌ها شکل بگیرد. با این حال، هنوز به حمایت پایدار، سرمایه‌گذاری منظم و دسترسی به منابع حرفه‌ای برای مستندسازان نیاز داریم تا بتوانیم در سطح جهانی رقابت کنیم. برای من، مستند فرصتی است برای نزدیک شدن به آدم‌ها و دغدغه‌های واقعی‌شان و امیدوارم با حمایت‌های بیشتر، سینمای مستند روزبه‌روز توانمندتر و اثرگذارتر شود.
خدایی مطرح کرد: به نظر من برای دیده شدن بهتر مستندها، علاوه بر کیفیت اثر، باید به راه‌های پخش و معرفی آن توجه ویژه‌ای کرد و تلویزیون، میتواند با پخش مستندها و نقد و بررسی آنها نقش بزرگی را ایفا کند. شرکت در جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی، استفاده از پلتفرم‌های دیجیتال و شبکه‌های اجتماعی، حضور در برنامه‌های نقد و گفتگو و همکاری با نهادها و انجمن‌های مرتبط نیز میتواند دامنه مخاطبان را افزایش دهد و توزیع عادلانه بودجه و حمایت‌های سازمان‌ها و ارگان‌ها از مستندسازان دغدغه‌مند میتواند مجال خوبی برای این امر ایجاد کند.
وی افزود: مهم‌ترین نکته برای من این است که ارتباط مستقیم با مخاطب برقرار شود و داستان مستند به شکل صادقانه و انسانی به او منتقل شود، تا هر اثر بتواند تأثیر واقعی خود را بر مخاطب بگذارد.
مریم خدایی در پایان برای معرفی چند مستند تاثیرگذار گفت: به دلیل فعالیت در زمینه مستند، مستندهای زیادی را تماشا می‌کنم. اخیرا دو مستند «سرزمین عسل» (Honeyland) و «پورزال» را ملاحظه کردم که به‌خاطر روایت شجاعانه یک زن، برای من بسیار تأثیرگذار بودند. «سرزمین عسل» درباره زندگی یک زن زنبوردار در روستای کوهستانی دورافتاده در مقدونیه شمالی است و به دنبال ورود یک خانواده عشایر به همسایگی او، شیوه زندگی وی دستخوش تغییراتی می‌شود و مستند «پورزال» به کارگردانی ماریا ماوتی روایتگر زنی سالمند و تنها در روستایی لم‌یَزرع در سیستان و بلوچستان است که از گذشته سرسبز و پرآب روستایش می‌گوید. هر دو این آثار با نگاه تأمل‌برانگیز خود، توانسته‌اند تأثیر عمیقی بر مخاطب بگذارند.
منبع: سوره سینما