در وضعیتی که آمار و گزارشها گاه فاصله زیاد با واقعیتهای زندگی مردم دارند، «سینماحقیقت» میتواند تریبون بیواسطهای باشد که صدای جامعه را به گوش مدیران برساند.
به گزارش روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، علیرضا سعیدی کیاسری: جشنواره بینالمللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» تنها یک رویداد فرهنگی نیست؛ فرصتی استراتژیک و طلایی برای دولت، حاکمیت و ساختارهای تصمیمگیر کشور است تا در آیینهای شفاف، تصویر واقعی جامعهی خود را ببینند. این جشنواره میتواند ترازوی سنجش واقعیتهای اجتماعی، اقتصادی، زیستمحیطی و فرهنگی باشد؛ ترازویی که نه در آمارهای رسمی، بلکه در روایتهای صادق و بیپردهی مستندسازان معنا پیدا میکند.
«سینماحقیقت» این ظرفیت را دارد که به مرجع مشاهده و تحلیل برای وزارتخانهها، کمیسیونهای مجلس، نهادها و سازمانهای دولتی و خصوصی بدل شود. چرا که هر فیلم مستند، خواه راهیافته به بخش مسابقه باشد یا بازمانده از رقابت، حامل تجربهای عمیق از زیست انسانی، چالشهای اجتماعی و رفتارهای نهادی است؛ تجربههایی که اگر دیده و درک شوند، میتوانند مسیر تصمیمسازی و سیاستگذاری کشور را متحول کنند.
در واقع، مستندسازی در ذات خود یک کار پژوهشی است که با ابزار تصویر و روایت، واقعیت را واکاوی میکند. اگر دولت و نهادهای اجرایی کشور به جای نگاه تزئینی به جشنواره، آن را به عنوان یک منبع داده و تحلیل اجتماعی ببینند، بسیاری از سیاستها از سطح شعار به مرحلهی شناخت و عمل میرسند. چه بسا یک فیلم مستند بتواند آنچه دهها گزارش رسمی از بیانش ناتوان بودهاند را آشکار کند.
اکنون در آستانهی برگزاری نوزدهمین دورهی این جشنواره، بهروشنی میتوان گفت که زمان آن رسیده «سینماحقیقت» نه فقط ویترینی برای نمایش آثار، بلکه سکوی ارتباط میان سینماگران، مدیران و جامعه باشد. حاکمیتی که به حقیقت حساس باشد، از صدای مستندسازان نمیرنجد؛ بلکه آن را راهنمای اصلاح و پیشرفت میداند. رونق سینمای مستند، در گرو همین درک متقابل است؛ درکی که میتواند هم به نفع هنر باشد و هم به سود آیندهی کشور.
منبع: حالامستند